“Nie ufam nikomu” Klaudii Muniak to thriller psychologiczny, który każe czytelnikowi zastanowić się nad tym, komu i w jakim stopniu ufa i czy w swoich osądach zawsze jest nieomylny. Historia Igi jest jednak nieco bardziej skomplikowana. Zaburzenia psychiczne, innowacyjna terapia i nowa życiowa rola – młoda matka nie radzi sobie z tym wszystkim najlepiej. Razem z główną bohaterką próbujemy odgadnąć, kto jest winien śladom na ciele jej maleńkiego syna: ona sama, jej kochający mąż, apodyktyczna matka czy najlepsza przyjaciółka? Kto okaże się niegodny zaufania?
Nie ufam już nikomu: prawda bywa trudna
Klaudia Muniak umiejętnie buduje napięcie, dobrze oddaje charakter choroby, na którą cierpi główna bohaterka. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne ciężko okiełznać, dlatego Iga postanawia zaufać obiecującej terapii, która jest w fazie testów. Jest skłonna do ryzyka, bo sama pracowała nad jej opracowaniem i wie, jak działa podskórny czip dozujący leki podskórnie. Wszystkim steruje aplikacja w jej telefonie.
Wznowienie terapii po porodzie nie przynosi dobrych efektów. Dochodzą niepokojące halucynacje, a potem zaburzenia pamięci. Gdy roztrząsa kwestię siniaków na ciele syna, już nie wie komu może ufać. Psychoza narasta. Kto jest winien: ona, mąż, matka czy przyjaciółka?
By znaleźć odpowiedź zdobywa się na dramatyczny i niosący ze sobą spore ryzyko czyn…
Zaufaj mi! Przeczytaj!
O thrillerach nie można za dużo opowiadać, by nie popsuć innym zabawy. Zaufaj mi, że “Nie ufam nikomu” czyta się jednym tchem, w transie, w pogoni za prawdą.
Po książkę Klaudii Muniak warto też sięgnąć z innych powodów. Pokazuje, jak trudne bywa macierzyństwo i droga do spełnienia jako żona i matka. Porusza temat zaburzeń psychicznych, coraz częstszych, lecz rzadko dyskutowanych w sposób odpowiedzialny, dojrzały i merytoryczny. Tutaj widać dobitnie, że cierpi cała rodzina, nie tylko osoba chora.
