Portugalia, tam gdzie zwalnia czas – Krzysztof Gierak, Julita Kucińska

“Portugalia, tam gdzie zwalnia czas” to kolejna odsłona serii Oblicza świata, jaką wypuściło ostatnio wydawnictwo Bezdroża. W podróż po urokliwej Portugalii zabierają nas Krzysztof Gierak i Julita Kucińska, którzy pracując jako przewodnicy zajmują się rozkochiwaniem turystów w tym niezwykłym zakątku Europy. To oni stoją za stroną www.infolizbona.pl  Tym razem w wersji książkowej przekonują, że powodów do odwiedzenia Portugalii jest co nie miara.

Historia, codzienność i eksploracja 

Portugalia to kraj pełen kontrastów, bogatej historii i tradycji stanowiącej o tożsamości współczesnych Portugalczyków. W ciekawej i angażującej narracji zgłębiamy historię kraju odkrywców, eksplorujemy cześć kontynentalną i wyspy, poznajemy najważniejsze tradycje, ludowe opowieści z morałem i nutką historii w tle, czytamy o codzienności i smakach Portugalii. Nie brakuje oczywiście opowieści o fado, porto, azulejos i żółtych tramwajach, bo to prawdziwe wizytówki Portugalii. Przyjrzymy się ponadto drzewom korkowym, portugalskiemu dorszowi, zabytkowym brukowanym lizbońskim uliczkom i trwającemu cały czerwiec Festiwalowi św. Antoniego. 

W szczególe i ogóle

Dostajemy wnikliwe spojrzenie na wiele aspektów tego fascynującego kraju. Rozdziały są przy tym krótkie i treściwe, tyle by przekazać najważniejsze informacje, zaintrygować lecz nie zanudzić zbyt dużą drobiazgowością. Praca przewodnika turystycznego z pewnością ułatwiła wybór tematów, sposób ich prezentacji i styl wypowiedzi. 

Z miłości do Portugalii

Tej książki się nie czyta, lecz płynie się przez kolejne rozdziały. Zapewniam, że to bardzo przyjemne doświadczenie. Nie jest to przewodnik, raczej podróżnicza inspiracja z mnóstwem wiedzy historycznej i kulturowej. Jeśli marzysz o podróży do Portugalii kup tę książkę i rozkochaj się w tym miejscu jeszcze bardziej. Jeśli lecisz do Portugalii, zabierz ze sobą klasyczny przewodnik. 

Czy książka ma jakieś wady? Powiem też, że okładka książki mnie nie porwała, jest smutna i nostalgiczna niczym fado… Myślę, że może przegrać w walce z innymi kolorowymi okładkami. Klimatyczne czarno-białe zdjęcia w środku też niby dodają charakteru, tajemniczości, ale ja z chęcią zobaczyłabym więcej kolorów.