Zdrowy egoizm. Recenzja “Czułej przewodniczki” Natalii de Barbaro

Porzuć perfekcjonizm i schematy! Odpuść i zacznij w końcu żyć po swojemu! “Czuła przewodniczka” to poradnik dla kobiet, który uczy zdrowego egoizmu i wsłuchiwania się w swoje potrzeby. Natalia de Barbaro jest psychologiem, coachem i autorką sesji terapeutycznych Własny pokój, w których uczy kobiety wewnątrzsterowności, wybierania w życiu tego, co nam, kobietom służy, co nas buduje.

Wszystkie zawodowe, rodzinne a może i urojone obowiązki i powinności wobec innych, można i należy okiełznać. Tylko w ten sposób odnajdziesz spokój i odzyskasz pewność siebie. Według autorki droga do rozwoju zaczyna się od ruchu spiralnego w głąb siebie. To stamtąd pochodzi prawdziwa motywacja. Podróż, jaką proponuje autorka to intymna, kobieca droga do siebie. Zaintrygowana?

Czuła przewodniczka na miarę potrzeb

Jestem przekonana, że każda z czytających zwróci uwagę na inne kwestie. Będą fragmenty doskonale skrojone na miarę bieżących potrzeb. Będą takie, które umocnią cichutki wewnętrzny głosik domagający się zmian. Ta książka może dać siłę, inspirację. Może też nie pozostawić po sobie zbyt wiele. Kluczowe jest nastawienie, z jakim się po nią sięgnie. Zresztą jak przy każdym poradniku.

Problem z poradnikami

Osobiście w poradnikach odstrasza mnie konieczność przedzierania się przez gąszcz autorskiej terminologii zmierzającej do prezentowania definicji poszczególnych typów osobowości/zachowań. Potem przychodzi czas na proces szufladkowania i propozycje wyjścia z impasu. Też tak masz? Ale wracając do książki…

Według Natalii de Barbaro w nas kobietach roi się od obcych stworzeń. Pomieszkują w nas Królowa Śniegu, Potulna, Męczennica, Serdeczna, Dorosła, Dzika Dziewczynka no i oczywiście Czuła Przewodniczka. Dialog wewnętrzy na kilka głosów raczej mnie nie przekonuje. Rozmowa z samą sobą już tak, ale bardziej wolę myśleć o sobie jako o istocie z raczej spójną osobowością;)

Trochę irytowało mnie zbyt częste przywoływanie opinii, cytatów autorytetów/badaczy/publicystów z dziedziny psychologii, socjologii itp. albo opisy symbolicznych snów. Miejscami gubiłam wątek, bo bodźców było zbyt dużo.

Czuła przewodniczka: zdrowy egoizm

“Czuła przewodniczka” to dobra książka do pracy nad sobą. Zaznaczyłam sporo fragmentów, do których będę wracać. Wewnętrzy krytyk jest we mnie mocny. Potulna i Męczennica grały pierwsze skrzypce. Mam nadzieję to zmienić, bo zdrowy egoizm do mnie przemawia.

Gdybym miała w skrócie powiedzieć, o czym jest “Czuła przewodniczka”, to powiem, że właśnie o zdrowym egoizmie.